تعیین مکان بهینه در فضای گسسته با استفاده از سیستم اطلاعات مکانی و سیستم‌های استنتاج فازی

مکان مناسب ایستگاه‌های آتش‌نشانی یک نکته بسیار پر اهمیت برای نجات و محافظت از جان و مال انسان‌ها می‌باشد. از این رو موقعیت مکانی مناسب ایستگاه‌ها یکی از مهمترین عواملی است که می‌تواند میزان خسارت ناشی از حوادث را بطور قابل ملاحظه‌ای کاهش دهد. بنابراین برای هر شهری باید پوشش مناسبی از اطفای حریق در شهر ایجاد کرد. در نتیجه تعیین مکان بهینه ایستگاه-های آتش‌نشانی یکی از مهمترین مسائلی است که مدیران شهری را درگیر حل آن کرده ‌است. اصولاً مسأله تعیین مکان بهینه ایستگاه‌های آتش‌نشانی دارای حالت نیمه‌ ساختاریافته و پیچیده با معیارهای متعدد و بعضاً متناقض می‌باشد. سیستم اطلاعات مکانی(GIS) در طول چند سال گذشته به عنوان ابزاری برای مدیریت، تجزیه و تحلیل و آنالیز اطلاعات مکانی، گزینه‌ای مؤثر در امر تسهیل در حل مسائل تعیین مکان بهینه می‌باشد. GIS به تنهایی پاسخگوی حل مسأله نمی‌باشد، از این رو با تلفیق با سایر روش‌ها و کاربردها امکان بررسی و حل بسیاری از مسائل را داراست. روش فازی از جمله روش‌هایی است که به ‌منظور کمک به تصمیم-گیران در این‌گونه شرایط طراحی شده ‌است. در حقیقت فازی توانایی پیاده‌سازی دانش کارشناسان برای حل مسائل را داراست و این مهمترین حُسن این روش می‌باشد. از این رو با تلفیق GIS و سیستم‌های استنتاج فازی، توانایی حل طیف وسیعی از مسائل تعیین مکان بهینه را دارا هستیم. در این تحقیق با ارائه مدلی از تلفیق GIS با سیستم‌های استنتاج فازی Takagi-Sugeno و Assilan-Mamdani برای تعیین مکان بهینه ایستگاه‌های آتش‌نشانی توانایی مقایسه این دو سیستم حاصل گردید. همچنین کارائی روش‌های مختلف غیرفازی‌سازی و استلزام در سیستم‌های استنتاج فازی Takagi-Sugeno و Assilan-Mamdani از طریق مقایسه با روش‌های TOPSIS و SAW(از روش‌های تصمیم‌گیری چند معیاره) مقایسه گردید. نتایج نشان داد امکان جایگزینی روش فازی در تصمیم-گیری‌های مکان مبنا نسبت به روش‌های تصمیم‌گیری چند معیاره و روش‌های سنتی وجود دارد و سیستم استنتاج Takagi-Sugeno در مقایسه با سستم استنتاج Assilan-Mamdani دارای کارائی بالاتری می‌باشد (ضریب همبستگی Spearman Rank در سیستم استنتاج Takagi-Sugeno 1 و 96/0 برای روش‌های TOPSIS و SAW بدست آمد).